Latin.

Οι είναι οι πιο δημοφιλείς  Λατινοαμερικάνικοι χοροί είναι οι εξής:

• Mambo
• Cha Cha
• Samba
• Rock’n Roll
• Jive
• Merengue
• Bachata
• Salsa
• Passo Doble
• Rumba

Rumba

Η πρώιμη μορφή του χορού ήταν μια χορευτική παντομίμα. Τα θέματά της ήταν παρμένα από παιδικά παιχνίδια (πάνινες κούκλες και χαρταετούς), αγροτικές εργασίες και από τις περιπέτειες των άτακτων αγοριών που όμως δεν ξέφευγαν ποτέ από την επίβλεψη των γιαγιάδων τους. Γίνεται γνωστή ως Rumba del tiempo de Espana. Μετά από τις επιρροές που δέχεται από τους χορούς Yuka και Makuta της Δυτικής Αφρικής (Kongo Angola), δημιουργείται μια ζευγαρωτή μορφή του χορού που του προσδίδει έναν ευγενικό και παράλληλα σαγηνευτικό χαρακτήρα, ενώ επιτρέπει στο χορευτή να αυτοσχεδιάσει επάνω στον ρυθμό οδηγώντας στην δημιουργία διαφορετικών ρυθμικών παραλλαγών στον χορό. Αυτή η “κομψή” μορφή του χορού γίνεται γνωστή ως Rumba Yambu ή Rumba de Cajon. Ο ρυθμός της είναι αργός και θεωρείται ως η παλαιότερη ολοκληρωμένη μορφή Rumba, αφού την συναντάμε σε αναφορές που χρονολογούνται στα μέσα του 19ου αιώνα. Στα μέσα του 1800, στις αστικές περιοχές της Κούβας, το χορευτικό ζευγάρι αρχίζει να μικραίνει την απόσταση μεταξύ του. Χορεύουν πιο κοντά, σε πιο γρήγορο ρυθμό και με έντονο το στοιχείο της ερωτικής πολιορκίας της ντάμας από τον καβαλιέρο, δημιουργώντας μια νέα μορφή, την Rumba Guaguanco. Το 1880, η ανάπτυξη των φυτειών ζάχαρης φέρνει ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς Αφρικανών σκλάβων στην Κούβα, ενισχύοντας την εγχώρια βιομηχανία με επιπλέον εργατικά χέρια. Πάρα πολλοί άντρες στοιβάζονται στις αγροτικές περιοχές γύρω από τα σημεία συγκομιδής και επεξεργασίας της ζάχαρης. Όταν δεν δουλεύουν χορεύουν μεταξύ τους με την μορφή διαγωνισμού, δημιουργώντας έναν νέο τύπο, την Rumba Columbia. Με την κατάργηση της δουλείας το 1886 πολλοί απελευθερωμένοι σκλάβοι μετακινούνται στα προάστια των μεγάλων πόλεων και ζουν ανάμεσα σε ιθαγενείς και φτωχούς αποίκους. Οι περιοχές αυτές έχουν περιμετρικά καταλύματα ενώ μοιράζονταν έναν μεγάλο ελεύθερο χώρο ως κεντρική αυλή και ονομάζονταν solares. Αυτές οι αυλές, οι δρόμοι και τα κέντρα των προαστίων, θα παίξουν τον ρόλο του σημείου ανταλλαγής μουσικής και χορού μεταξύ των κατοίκων τους. Με τον τρόπο αυτό η Rumba ταξιδεύει από τις αγροτικές επαρχίες στις πόλεις, έρχεται σε μίξη με καινούργια στοιχεία διαμορφώνοντας καινούργιες μορφές, ενώ αργότερα ο σιδηρόδρομος θα την εξαπλώσει σε όλη την χώρα, φέρνοντας διαφορετικές μορφές της σε επαφή μεταξύ τους συνεχίζοντας την εξέλιξή της. Εξαιτίας των έντονων Αφρικανικών στοιχείων της, η Rumba δεν είναι αποδεκτή από την κοινωνία των λευκών. Την θεωρούν προκλητική, πρόστυχη και απόδειξη της χαμηλής κουλτούρας των φτωχών και των σκλάβων. Όμως πολλοί χορευτές, δάσκαλοι και καλλιτεχνικοί παραγωγοί την αναδιαμορφώνουν στο όνομα ενός “ανώτερου” λευκού πολιτιστικού επιπέδου και ο χορός διαφοροποιείται από την παραδοσιακή του μορφή. Η Rumba έρχεται σε μίξη με τον χορό Son, αφομοιώνοντας αρκετά από τα στοιχεία του που αφορούν το στήσιμο του χορευτικού ζευγαριού. Αυτό είναι και το εισιτήριό της για την κοινωνική αποδοχή της από τους λευκούς. Αυτή η νέα Rumba έχει πιο αργό ρυθμό, είναι οπτικά πιο “εκλεπτυσμένη” σε σχέση με την παραδοσιακή Rumba και εκτελείται με το ζευγάρι σε αντικριστή θέση. Γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής στην μεσαία κοινωνική τάξη της Κούβας, ενώ η νέα αυτή μορφή θα γίνει η βάση στην οποία θα δημιουργηθεί η Rumba του American Style. Το 1930, μια καινούργια μορφή προερχόμενη από τον συνδυασμό της πρώτης (αγροτικής) μορφής της Rumba Guaguanco, της Guaracha, του Son και του Κουβανέζικου Bolero, θα κάνει την εμφάνισή της στην Αμερική, ανοίγοντας τον δρόμο για την παγκόσμια καθιέρωσή της. Η Rumba αφού τροποποιήθηκε αρκετά, έτσι ώστε να υπόκειται στους κανόνες των Latin χορών, ενσωματώθηκε στην διδακτική ύλη των σχολών χορού διεθνώς και καθιερώθηκε στις αγωνιστικές κατηγορίες του American & International style. Θεωρείται ως ο πιο ερωτικός Latin χορός με χαρακτηριστική την ερωτική διάθεση και την αλλαγή συναισθημάτων, που προκαλείται ανάμεσα στον άντρα και την γυναίκα.

.

 Mambo

Το Mambo είναι ένας λάτιν χορός κουβανέζικης προέλευσης και αντιστοιχεί στη μουσική mambo. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’40, ένας μουσικός που ονομάζονταν Perez Prado βρήκε το χορό για τη μουσική mambo και έγινε το πρώτο πρόσωπο που εμπορεύτηκε τη μουσική του ως «mambo». Μετά από την Αβάνα, ο Perez Prado κίνησε τη μουσική του προς το Μεξικό, και έπειτα στην πόλη της Νέας Υόρκης. Υπήρξαν δύο μορφές χορού mambo: ο ενιαίος και ο τριπλός (μερικές φορές αποκαλούμενος διπλός). Ο προηγούμενος έχει διατηρηθεί ως το σύγχρονο mambo ενώ ο τελευταίος είναι πιθανά μια προέλευση του Cha-Cha-Cha. Απο το Mambo προέκυψε ο χορός Salsa.

Cha Cha

 Το 1948 (για άλλους το 1953), ο Κουβανός βιολοντσελίστας Enrique Jorrin, παρατήρησε πως στο σημείο “Mambo” του χορού Danzon οι χορευτές χόρευαν μια παραλλαγή του χορού Son, προσθέτοντας δύο επιπλέον πλαϊνά βήματα σαν να “έσερναν” τα βήματά τους στο έδαφος, δημιουργώντας ένα τριπλό βήμα (triple step / chasse 38). Ο Jorrin συνέθεσε μια μουσική Danzon – Mambo προσθέτοντας έναν κτύπο (διαιρώντας το 4ο χτύπο του μέτρου), αναπαριστώντας μουσικά με αυτό τον τρόπο την ιδιαίτερη κίνηση των δύο αντίστοιχων επιπλέον βημάτων των χορευτών. To 1952 ο Άγγλος δάσκαλος χορού Monsieur Pierre (Pierre Zurcher – Margolle), επισκέπτεται την Κούβα και παρατηρεί πως οι Κουβανοί χορευτές σε μερικές περιπτώσεις χορεύουν την Rumba με επιπλέον βήματα. Επιστρέφοντας στην Αγγλία ξεκίνησε να διδάσκει αυτή την μορφή ως έναν ξεχωριστό χορό, ανοίγοντας τον δρόμο για την γέννηση του Cha – Cha – Cha. Από αυτή τη μορφή που δημιούργησε ο Monsieur Pierre εξελίχθηκε η σημερινή μορφή του ballroom Cha – Cha – Cha. Η επιτυχία του νέου χορού είναι τόσο μεγάλη που το 1959 ξεπέρασε σε δημοτικότητα και παραγκώνισε το Mambo. Οι σχολές χορού στην Αμερική εισήγαγαν τον χορό στην διδακτέα ύλη τους με την συντομότερη ονομασία Cha – Cha. Το Cha – Cha – Cha είναι βασικός χορός στην κατηγορία Latin των Ballroom χορών και βασικός χορός στις κατηγορίες International Style & American Style, σε αθλητικό και κοινωνικό επίπεδο αντίστοιχα.

Samba

Στην βορειοανατολική πόλη της Βραζιλίας, Bahia, γνωστή ως “Little Africa” “Μικρή Αφρική”, κατοικούσαν οι περισσότεροι έγχρωμοι σκλάβοι και ιθαγενείς. Από την

μεταξύ τους επαφή δημιουργήθηκε μια μικτή κουλτούρα που έθεσε την βάση για την δημιουργία της Samba. Από τις πρώτες μορφές Samba που δημιουργήθηκαν προέρχονταν από την Bahia ενώ η ονομασία, Samba de Roda (κυκλική Samba), παραπέμπει στους κυκλικούς χορούς των Αφρικανών. Η συγκεκριμένη μορφή θεωρείται απόγονος του χορού Semba και πρόγονος της Samba. Ο χορός θα αναπτυχθεί στις φτωχογειτονιές (Morros) της πόλης, ενώ αργότερα θα χαρακτηριστεί ως Samba de Morros (Samba των φτωχών) ή Samba Batucada. Το 1830 από τον συνδυασμό των Αφρικάνικων χορών με άλλους χορούς των ιθαγενών και του χορού Lundu, δημιουργείται ένας καινούργιος σύνθετος χορός με πολλά στοιχεία body rolls και sway (κυκλικές και ανοδικές διαγώνιες κινήσεις του κορμού). Ήταν ζευγαρωτός, ιδιαίτερα ερωτικός χορός, ενώ τα ζευγάρια χόρευαν στο κέντρο του κύκλου που δημιουργούσαν οι χορευτές. Σταδιακά αυτή η καινούργια μορφή θα γίνει αποδεκτή από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις της χώρας, αφού πρώτα υποστεί τις “απαραίτητες” τροποποιήσεις, όπως η αντικατάσταση του αγγίγματος του αφαλού με υπόκλιση. Διαμορφώνεται η πρώτη Ballroom μορφή του χορού με κλειστό κράτημα, αφού ήταν και ο μόνος κοινωνικά αποδεκτός τρόπος να χορέψει κανείς οτιδήποτε, ονομάζοντας τον χορό Zemba Queca. Στα χρόνια που ακολουθούν, η μορφή Zemba Queca δέχεται Αφρικανικές επιρροές συνδεδεμένες με την θρησκευτική λατρεία Candomble, αλλάζοντας το όνομα από Zemba Queca σε Mesemba. Αυτή η μορφή ονομάζεται “Samba de Roda”, ιδιαίτερα δημοφιλής στην περιοχή της Bahia παραπέμποντάς μας στους κυκλικούς χορούς των Αφρικανών. Όταν το 1888 καταργήθηκε η δουλεία, μεγάλος αριθμός του πληθυσμού της Bahia, μετανάστευσε στα φτωχά προάστια του Rio και εγκαταστάθηκε μαζί με τις οικονομικά κατώτερες τάξεις των λευκών αποίκων. Οι μετανάστες συνέχιζαν να χρησιμοποιούν την Samba ως μέρος της κουλτούρας τους, δημιουργώντας υποτυπώδεις “σχολές” και ομάδες (Blocos) ως καλλιτεχνική διέξοδο των κατοίκων των φτωχών συνοικιών. Δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για τον ακριβή τρόπο της μετονομασίας του χορού Zemba Queca / Mesemba ή της Semba σε Samba. Ο όρος Samba συναντάται για πρώτη φορά το 1838 και προέρχεται από την περιοχή της Bahia. Κατά τους Liceu Vieira και Camara Cascudo, η Samba δεν ήταν ένας Βραζιλιάνικος παραδοσιακός χορός προς επίδειξη, αλλά προοριζόταν αποκλειστικά για την έκφραση θρησκευτικής λατρείας. Το 1922 ο Donga με τον χορευτή Duque έκαναν την πρώτη παράσταση Samba στην Γαλλία (Παρίσι). Οι παρουσιάσεις τους είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία που η περιοδεία των δύο εβδομάδων κράτησε τελικά 6 μήνες. Στη Γαλλία ο Donga επηρεάστηκε από την μουσική Jazz και με την επιστροφή του στη Βραζιλία δημιούργησε μαζί με άλλους μουσικούς, την Samba Carioca με πολλές Ευρωπαϊκές επιρροές. Το 1933, η μορφή Samba Carioca , που χορευόταν στο Rio De Janeiro γίνεται γνωστή στην Αγγλία. Γίνεται διάσημη με το χορευτικό ζευγάρι Fred Astaire και Ginger Rogers από την κινηματογραφική τους ταινία “Flying down to Rio”. Το 1938, η Samba Carioca εξαπλώνεται στην Αμερική και παρουσιάζεται στη “New York Society of Teachers of Dancing”. Το 1939, με τις απαραίτητες τροποποιήσεις ο χορός γίνεται αποδεκτός ως χορός αγώνων, αποκτώντας την αγωνιστική του μορφή.

 Rock’n Roll 

Το Rock’n Roll το γνωρίσαμε την δεκαετία του 1930. Αποτελεί την εξέλιξη του Τσάρλεστον και έρχεται απο την Αμερική. Εμπλουτίστηκε με στοιχεία απο Rangtime και Blues και έγινε πάγκοσμια γνωστό τις δεκαετίες 1940-50.

Το Swing είναι είδος μουσικής και χορού. Περιλαμβάνει μια μεγάλη κατηγορία χορών με κοινά χαρακτηριστικά, που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στις Η.Π.Α. Συχνά ο όρος “Swing Dance” αναφέρεται σε μια ομάδα χορών που δημιουργούνται και εξελίσσονται από την αρχή της δεκαετίας του 1920 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1940 (στην περίοδο ακμής του είδους). Αναφέρεται επίσης και σε μεταγενέστερους χορούς που συγκεντρώνουν στην δομή τους, πολλά στοιχεία του Swing.Οι πρώτες μορφές του χορού γεννιούνται στις τοπικές κοινότητες των Αφρικανών σκλάβων της Αμερικής, με λίγες εξαιρέσεις που αναπτύσσονται στις κοινότητες των λευκών. Όλες σχεδόν περιέχουν το χαρακτηριστικό ρυθμό του Swing, που προέρχεται από την μουσική και τους χορούς των Αφρικανών της Δυτικής Αφρικής, ενώ αρκετά στοιχεία του ρυθμού και του χορού περνούν στους χορούς Jazz της εποχής. Το Jive είναι η Ballroom μορφή του τριπλού ρυθμού του Swing. Περιλαμβάνεται ως ένας από τους βασικούς ρυθμούς του East Coast Swing, ενώ είναι η αντιπροσωπευτική μορφή του Swing στο International Style.Το Swing γίνεται γνωστό στους Βρετανούς κατά την διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, μέσω των Αμερικανών στρατιωτών που στάθμευαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Αγγλία. Οι στρατιώτες χόρευαν μια μίξη από Jitterbug και Lindy με έναν όμως άναρχο τρόπο. Το Jive είναι η Ευρωπαϊκή εκδοχή του Αμερικάνικου Swing και έγινε γνωστό την δεκαετία του 1940. Την ίδια περίοδο οι Ευρωπαίοι αποκαλούν το Jitterbug “Jitterbug Jive”. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή η ονομασία θα χαθεί από την Αμερική, ενώ η Ευρώπη θα διατηρήσει το δεύτερο συνθετικό ως χαρακτηριστικό της δικής της μορφής. Η ονομασία Jive που θα δώσουν, κατά βάση οι Άγγλοι στο Swing, ήταν η αργκό έκφρασή τους για την Jazz.Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, οι Άγγλοι κωδικοποιούν τους καινούργιους Ballroom χορούς με σκοπό να προσελκύσουν καινούργιους αθλητές χορού. Έτσι δημιουργείται το Ballroom Jive το οποίο είναι η αγωνιστική μορφή του Jitterbug διαμορφωμένη από τους Άγγλους δασκάλους χορού. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι σχολές χορού στην Αγγλία διαμορφώνουν μια απλουστευμένη μορφή Jive, με στόχο τον κοινωνικό χορό και την αποδοχή της από το ευρύ κοινό η οποία αποκαλείται και ως “French Jive”.

 Merengue

Η πατρίδα του Merengue είναι η Δομινιακή Δημοκρατία. Ο χορός αυτός που λέγεται ότι προέρχεται από τις κινήσεις των αλυσοδεμένων σκλάβων ή από την συμπόνοια που έδειξαν οι κάτοικοι ενός χωριού στον τραυματισμένο στο πόδι ήρωα, χορεύοντας όλοι όπως αυτόν δηλαδή κουτσαίνοντας, είναι ένας φλογερός χορός. Χαρακτηριστικό του Merengue είναι η κίνηση της περιφέρειας του σώματος των χορευτών. Τα πόδια μετακινούνται με ελαφρό άγγιγμα του πατώματος, έτσι ώστε η ένταση της κίνησης να είναι στο κούνημα της περιφέρειας. Το σώμα είναι χαλαρό και ελεύθερο ενώ οι κινήσεις γίνονται με πάθος. Ο Merengue είναι χορός με λίγα βήματα, αλλά πλούσιος σε κινήσεις των χεριών, των ωμών και της περιφέρειας του σώματος. Η μουσική είναι ρυθμική και φλογερή, κάτι που είναι χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας της Δομινιακής Δημοκρατίας.

Bachata

Η Bachata είναι μια μορφή μουσικής και χορού που δημιουργήθηκε στην επαρχία και τις αγροτικές οριακές γειτονιές της Δομινικανής Δημοκρατίας. Τα θέματά του είναι συχνά ρομαντικά ιδιαίτερα επικρατούσες είναι οι ιστορίες Αγάπης και της θλίψης.

Salsa

Η Salsa είναι χορός της Κούβας, πολύ πλούσιος και πολύμορφος σε κινήσεις. Η μουσική της δεν είναι καθαρή μουσική τεχνοτροπία αλλά είναι μείγμα των λαϊκών ρυθμών από όλη την καραϊβική ζώνη. Η Salsa αποτελεί δηλαδή, απόσταγμα πολλών Λατινοαμερικάνικων και Αφροκαραιβικών χορών. Η Salsa μπορεί να χορεύεται σε διάφορες παραλλαγές αλλά τα βήματα σε κάθε μία παραλλαγή είναι τρία και μία παύση επειδή αυτός είναι ο ρυθμός της μελωδίας. Πριν πολλά χρόνια μεταξύ των νεαρών της Καραβαϊκής δημιουργήθηκε μια καινούρια μορφή του χορού Salsa, πιο μοντέρνα και εντυπωσιακή, η Rueda Cubana ή Rueda de Casino, που σημαίνει χορός σε ομάδα, αλλάζοντας συνεχώς τον παρτνέρ. Η Salsa έχει μερικές διαφορετικές τεχνοτροπίες όπως: Cuban, LΑ, Puerto Rico κ.ά.

Paso Doble

Το Paso Doble είναι Ισπανική μουσική τύπου march 114 και ζευγαρωτός χορός, ενώ η μουσική του Paso Dobleχρησιμοποιείται κατά την τέλεση των ταυρομαχιών. Στην Ισπανία ο χορός είναι γνωστός ως “El Soleo” και εκτελείται στην αρχή και στο τέλος της ταυρομαχίας. Στην αρχή: πριν την έναρξη της ταυρομαχίας, όταν ο ταυρομάχος εισέρχεται στην αρένα (paseo) χαιρετώντας τους θεατές. Στο τέλος της: κατά την διάρκεια των κοντινών περασμάτων του ταύρου προς τον ταυρομάχο και λίγο πριν την στιγμή θανάτωσης του ζώου (faena). Η δημιουργία του χορού αποδίδεται στους Γάλλους. Στις περιοχές της Γαλλίας, που συνορεύουν με την Ισπανία, η τελετή και το διαδικαστικό της ταυρομαχίας είναι γνωστό και εκτελείται συνήθως κατά την διάρκεια εορτασμού της Πεντηκοστής ή του Πάσχα. Γνωστές είναι οι ταυρομαχίες που τελούνται στις αρχαίες Ρωμαϊκές αρένες των πόλεων Nines και Arles. Αυτές οι περιοχές θα γίνουν το πέρασμα του Paso Doble από την Ισπανία προς την Γαλλία. Το 1910 εμφανίζεται (στις περιοχές που συνορεύουν με την Ισπανία) ως χορευτική αναπαράσταση της ταυρομαχίας από επαγγελματίες χορευτές, χρησιμοποιώντας τον χορό One Step 103 με μουσική τύπου march. Αργότερα δημιουργείται μια πιο απλή μορφή του χορού που χορεύεται στις αίθουσες κοινωνικού χορού της Γαλλίας. Την δεκαετία του 1930, ο δάσκαλος χορού και χορευτής Pierre Lavelle, τον κάνει γνωστό σε όλη την Γαλλία. Οι Γάλλοι εμπνευσμένοι από τις Ισπανικές ταυρομαχίες, δημιουργούν βήματα που αναπαριστούν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις κινήσεις της ταυρομαχίας, δίνοντας στις κινήσεις Γαλλικά ονόματα που ισχύουν μέχρι και σήμερα όπως το Huit, το Appel, το Sur Place κ.α. Περνώντας ο χορός στην Αγγλία (δεκαετία του 1930), αποκτά βήματα με Αγγλική ονομασία όπως Sixteen, Chasses, Cape κ.α. ενώ διατηρεί και Ισπανικές ονομασίες όπως Banderillas και Fregolina. Είναι από τους ελάχιστους χορούς που χρησιμοποιεί τρεις διαφορετικές γλώσσες στην περιγραφή των κινήσεών του. Κάθε κίνηση του χορού ενσωματώνει μια μικρή ιστορία αναπαριστώντας ένα αντίστοιχο τμήμα της ταυρομαχίας. Το 1945 περιλαμβάνεται ως χορός στην αθλητική κατηγορία Latin των Ballroom χορών. Είναι χορός που δεν δημιουργήθηκε από τον απλό λαό, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η αντίστοιχη κοινωνική άσκησή του, καθώς δημιουργήθηκε από επαγγελματίες χορευτές με καθαρά καλλιτεχνικό προσανατολισμό.